Abo-gezicht Black Eagle: “Als je in mijn arm snijdt, komt er groen-wit bloed uit”
Heb jij jouw abonnement al gekocht? Veel groen-witte supporters hebben het al gedaan en velen zullen er ongetwijfeld nog eentje kopen.
Zoals elk jaar ondersteunt de club de abonnementen-verkoop met een social media-campagne.
En daar hoort een uithangbord bij, een gezicht. Dit jaar opnieuw een heel mooi en karaktervol gezicht: dat van Black Eagle.
Geen Racinger die Black Eagle niet kent of nog nooit gezien heeft op de heilige grond. De intussen 78-jarige Black Eagle ademt, eet, drinkt en slaapt Racing. Kom je op Racing, dan kom je Black Eagle tegen.
“Ik kom al van kleinsaf op de Racing. Mijn hele leven – en ook dat van mijn vrouw – draait rond Racing”, zegt Black Eagle wanneer we peilen naar zijn Racing-schap.
“Mijn eerste kennismaking met de club was toen we met de school- en turnploegen op het hoofdveld kwamen. Dan spreek ik over tientallen jaren geleden. Ik was meteen verkocht en ben sindsdien altijd blijven komen.”
“Ik ben supporter en heb in de loop der jaren een aantal taken op mij genomen. Zo was ik voorzitter van de supportersfederatie en ben ik steward geweest. Mijn vrouw was ook vrijwilliger, ze was nog archivaris op Racing. Wij hebben dat altijd graag gedaan, ons inzetten voor de club.”
“Met één rode draad: mijn vrouw en ik hebben altijd een abonnement gekocht. Altijd. Soms kreeg ik een vrijkaart, maar die heb ik altijd weggegeven. Nooit heb ik hier een stap gratis binnengezet. Eén keer heb ik een vrijkaart gebruikt, dat was bij een derby op KV Mechelen. Thuis heb ik die abonnementen nog allemaal liggen, toch zeker die van de laatste 30 jaar.”
Nu zien we jou bij thuismatchen in de tribune zitten. Was dat altijd jouw plekje?
“Neen. In de eerste jaren stond ik aan de overkant, de overdekte staantribune. Later achter beide doelen, toen het Oscar Vankesbeeck-stadion nog een ovaal vormde. Het is pas met ouder te worden, de laatste 10-15 jaar, dat ik met mijn vrouwke in de zijtribune zit. We hebben al jaren zitjes 520 en 521.”
“Vanaf het moment dat ik mijn vrouw leren kennen heb, gaat ze mee naar Racing. Zij komt uit een Racing-familie. Samen gaan we zoveel mogelijk wedstrijden bekijken. Zeker thuis, en op verplaatsing als het kan. Desnoods maken we er een lang dagje van, als we eens op Koksijde ofzo moeten spelen. Bij ons is het altijd Racing, Racing, Racing.”
Wat is jouw mooiste moment als supporter van Racing?
“Er zijn er veel. Als kind heb ik de witte Reyniers hier in de jaren 50 met een omhaal zien scoren tegen Anderlecht. Dat waren prachtige tijden.”
“Ook eind jaren 60 en in de jaren 70 hebben we hier fantastische dingen gezien. Een ploeg met Kvasnak, Sunde en Schöning: ook dat waren echte gloriejaren. Dat waren topvoetballers, sommigen met internationale uitstraling.”
“Veel hoogtepunten, maar natuurlijk ook dieptepunten. Zoals toen we na enkele jaren 1e en 2e klasse degradeerden naar 3e klasse, na een nederlaag thuis tegen Sint-Niklaas.”
“Ook de laatste jaren hebben we enorm veel meegemaakt: Georgiërs en Mexicanen op Racing… Misschien waren het allemaal mensen met goede bedoelingen, maar wat we nu meemaken, maakt me echt blij. Chapeau voor dit bestuur onder leiding van François De Keersmaecker: ik hoop dat deze mensen nog lang blijven en er ons echt weer helemaal bovenop helpen.”
In onze abonnementencampagne poseerde je met jouw zoon, kleinzoon en achterkleinzoon. Dat zijn kippenvelmomenten. Je hebt het Racing-schap doorgegeven aan de jongere generaties?
“Mijn zoon heeft hier zelf gevoetbald in de jeugd. Mijn kleinzoon ook. We hebben hier fantastische jaren gehad, ook al was het niet altijd gemakkelijk en zijn we wel eens geboycot. Maar dat zijn zaken die gebeuren en waar ik niet veel aan terugdenk. Ik koester vooral de mooie gebeurtenissen.”
Voel je zelf veel respect vanuit de fans voor jou, Black Eagle?
“Toch wel, ja. En ik probeer ook altijd respect terug te geven. Zo sta ik al jaren met een Racing-vlag op begrafenissen, als de nabestaanden dat willen uiteraard.”
“Ik heb met mijn vlag op de begrafenis gestaan van meneer Rooms, van meneer Meulemans, van meneer Brion, van Jef Verbruggen… Van tientallen Racingers die door de jaren heen gestorven zijn. “Gewone” supporters en bestuursleden, iedereen is voor mij gelijk.”
“Ik ben ook al op de begrafenis van iemand van KV Mechelen geweest: een toffe man die bij mij in de nationale supportersfederatie zat. Hij is jammer genoeg overleden, ik ben op mijn manier mijn respect gaan betuigen.”
“Black Eagle is mijn naam. Zo staat de naam ook op mijn identiteitskaart. Ik ben een halfbloed Navaho-indiaan. De mensen kennen mij als “den indiaan”. Ik doe veel voor onze cultuur, in de VS, hier… Ik begeleid indiaanse huwelijken, kinderdopen en kinderkampen. Gratis uiteraard.”
“Maar je kunt me ook vinden op de jaarlijkse kinder-kanker-dag in Planckendael. Daar samen de dag doorbrengen met 500 kindjes die kanker hebben, dat doet wel iets.”
“Kijk: als je in mijn arm snijdt, dan komt daar rood bloed uit, ja. Maar ook groen-wit. Je bent en blijft Racinger, in goeie en slechte dagen. Ik ben geen successupporter. En als ze me iets vragen, zoals nu het gezicht zijn van de abonnementen-campagne, dan doe ik dat zonder nadenken.”
“Ik blijf Racing trouw. Ik moedig de ploeg altijd aan, ook na een nederlaag. Als ik mensen soms te keer hoor gaan, ook tegen de spelers, dan denk ik: “Mensen, stop daarmee”. Probeer ook het positieve te zien.”
Black Eagle, van harte bedankt voor jouw engagement op Racing. We wensen jou nog veel gezonde en mooie jaren!
Supporters, stap in de sporen van Black Eagle en koop een abonnement (klik hier).
Hieronder nog enkele foto’s van Black Eagle in de bestuurskamer, tijdens de opname van de abo-filmpjes.
Black Eagle zit in de voorzittersstoel. Hij voelde zich daar ongemakkelijk bij en vroeg zich af of dit wel gepast was. Voorzitter François De Keersmaecker vond dat helemaal niet erg.
