Hoe gaat het met… Fergus Bell?

Fergus Bell is de volgende in het rijtje in onze rubriek “Hoe gaat het met…”.  Fergus speelde slechts één seizoen (2012-2013) in de groen-witte kleuren maar hij is Racing zeker en vast niet vergeten!

Fergus, je speelde slechts één seizoen voor Racing en je kende dat seizoen bovendien pech vanwege blessurelast.

“Helaas was dat een terugkerend thema gedurende mijn ganse tijd in het buitenland: België, Italië en Spanje. Een slecht geheelde beenbreuk op mijn 19^de zorgde ervoor dat mijn lichaam niet meer in evenwicht was, daardoor probeerde ik die zwakkere kant te compenseren. Door die overcompensatie liep ik dan weer verwondingen op, het was een echt domino-effect. Ik kwam speelklaar bij Racing aan maar spijtig genoeg besliste het lot er anders over en kwam ik amper aan spelen toe. Gelukkig had ik mijn beste maatje – Alex Fisher – in de buurt om de moed erin te houden.”

Hoe ben je eigenlijk in België terechtgekomen?

“Een heel vreemd verhaal eigenlijk – ik had net met Barnsley het kampioenschap behaald – onder leiding van Mark Robins – maar jammer genoeg kreeg ik er geen contractverlenging. Zoals met alle dingen in het voetbal op jonge leeftijd kun je ofwel proeven bij de bekendere teams in het Verenigd Koninkrijk of je kunt je een weg omhoog banen door jezelf te bewijzen. Op een dag kreeg ik een telefoontje van Alex Fisher die zei dat zijn agent op zoek was naar jonge Engelse spelers die mogelijk naar België konden komen. Dat klonk me als muziek in de oren. Ervoor had ik al kunnen proeven van een buitenlands avontuur in Spanje en ik vond het absoluut geweldig. Dus zei ik zonder aarzelen “ja”. Gedurende mijn verblijf in Mechelen logeerde ik samen met Alex bij Geert Van Evelghem.”

Heb je nog contact met je vroegere teamgenoten?

“Helaas niet zo veel. Via Facebook volg ik nog wel de carrière van een aantal maar voor de rest is er geen contact meer. Ik denk dat als ik terugkijk op het team dat we dat jaar hadden, het een bijzonder getalenteerd team was. Net als in het leven bepalen de omstandigheden alles en omdat ik in veel competities in heel Europa heb gespeeld zou ik gemakkelijk kunnen zeggen dat de standaard van die spelers het equivalent was van een Engelse League 1 of 2. Maar de factor geluk speelt uiteraard ook mee en dat zat ons jammer genoeg dat seizoen niet mee. Plaats datzelfde team in een hogere divisie met een beter combinerende en vloeiende voetbalstijl en ik denk dat je ons echt zou hebben zien vooruitgang boeken.”

Hoe is je verdere voetbalcarrière verlopen?

“Ik speelde nadien nog 4 jaar in Italië en vervolgens in het Verenigd Koninkrijk in League 1 en 2. Mijn beste jaren van mijn carrière heb ik nog gekend toen ik terugkeerde naar Engeland bij Mansfield en vervolgens bij Yeovil Town, die waren op dat moment net gedegradeerd uit “The Championship”. Helaas liep ik op 24-jarige leeftijd een bijzonder ernstige blessure op. Ik scheurde mijn patellapees tijdens de wedstrijd Mansfield tegen Portsmouth, ik heb nooit meer volledig kunnen herstellen.”

“Als ik terugblik, was ik graag doorgegaan met het beklimmen van de voetballadder in het VK, naar het kampioenschap en (hopelijk) de Premier League, zoals veel van mijn teamgenoten wel hebben kunnen realiseren. Achteraf bekeken was de ervaring die ik op jonge leeftijd heb opgedaan – in plaatsen zoals Mechelen – van onschatbare waarde voor mij op zowel menselijk als professioneel vlak. Het is een heel andere speelstijl in België en een andere cultuur. Alex Fischer en ik vonden het geweldig en hebben alleen positieve herinneringen aan het land en de mensen!”

Ben je momenteel nog actief als voetballer?

“Jammer genoeg niet. Nadat ik meer dan een jaar had geprobeerd om te herstellen van mijn patellapeesblessure, kon ik aan het einde van het seizoen een paar wedstrijden voor Torquay United spelen, maar het vlotte jammer genoeg niet. Ik besefte dat ik mezelf geen recht aandeed en – hoewel ik een paar contractaanbiedingen op tafel had liggen van League 2-teams – nam ik de moeilijke beslissing om op 25 te stoppen.”

Hoe vul je tegenwoordig je dagen?

“Tijdens mijn laatste jaar als prof heb ik veel tijd doorgebracht in medische kamers en op fysiobedden. Gedurende deze tijd – tussen het spelen van FIFA en het nemen van ijsbaden –  heb ik een aantal maanden van de gelegenheid gebruik gemaakt om me bij te scholen i.v.m. onroerend goed en de zakenwereld.”

“Kort voor ik mijn voetbalcarrière afsloot had ik het geluk om een ​​medische vergoeding te ontvangen en ik heb die gebruikt om een ​​bedrijfje op te richten en onroerend goed aan te kopen in het noorden van Engeland. Ik startte een samenwerking op met een bouwexpert en we begonnen een paar 350 jaar oude panden om te vormen tot luxehuizen en -appartementen. Tot mijn verbazing werd ik genomineerd voor ‘Young Property Person of The Year’ in 2019. Ondertussen heb ik een paar bestuursfuncties opgenomen bij een aantal interessante startups hier in Londen en reis ik de wereld rond met mijn partner Isabella.”

“Ik zie “Fish” (Alex Fisher) nog regelmatig en blijf in contact met een aantal van mijn goede vrienden die nog in Europa spelen. Door het stoppen met voetballen heb ik me in mijn vrije tijd zeker meer kunnen bezighouden met skiën en surfen, hoewel ik de knieën van een 60-jarige heb (lacht).”

“Ik heb in veel opzichten nu een veel completer leven, maar ik mis de omgeving van de kleedkamer en de sfeer!”

“Fish en ik hebben grote ambities om op een dag terug te gaan naar alle steden waar we in onze tijd woonden en speelden en ongetwijfeld terug te keren naar de Vismarkt in Mechelen en er een biertje of twee te drinken. Racing heeft nog steeds een plaats in mijn hart en ik zou de club graag nog zien groeien.”

Ben je Racing blijven volgen nadat je wegging?

“Natuurlijk, via de media volg ik de club nog steeds. Racing biedt gelukkig veel nieuws aan op zijn sociale media, waardoor ik het goed kan opvolgen. Het was met pijn in het hart dat ik een tijdje geleden de berichten over de extra-sportieve problemen zag opduiken. Het zou onrechtvaardig zijn dat een club met zo een historische achtergrond zou teloorgaan, maar ik zie nu met blijdschap dat Racing terug op de goede weg is.”

Heb je nog een boodschap voor onze supporters?

“Bouw een duurzame club op. Racing heeft nu de middelen in handen om een ​​echt succes te worden in België met – onder meer – een geweldig stadion, geweldige fans en geweldige medewerkers. Als ik naar de club kijk – vanuit een zakelijk perspectief – denk ik echt dat het de mogelijkheden heeft om terug te keren naar waar het thuishoort.”

“Ik wil van deze gelegenheid ook gebruik maken om mijn dank te betuigen voor de steun die zowel Alex als ik hebben ontvangen tijdens onze tijd in Mechelen. We waren jong en zaten buiten onze comfortzone maar de hele Racing-gemeenschap zorgde ervoor dat we ons welkom voelden. Ik denk dat de club er baat bij had om een ​​paar buitenlanders in dat team te hebben die zowel op als naast het veld een andere stijl en cultuur brachten.”

“Racing-fans zijn een unieke mix van passie en mededogen. Ze zijn zich terdege bewust van het succes dat de club verdient, maar vormen een groep die grote belangstelling heeft voor het welzijn van hun spelers. Het is een echte “ouderwetse” voetbalclub en dat vind ik geweldig. Op een dag zouden Alex en ik graag willen terugkomen om iedereen terug te zien en op elke mogelijke manier te helpen.”