Emotioneel afscheid van Jef Verbruggen: “Een vol stadion voor Jef”
Donderdagochtend hebben honderden mensen in de aula aan het kerkhof van Mechelen op een gepaste manier afscheid genomen van Jef Verbruggen.
In de emotionele plechtigheid voor een tjokvolle zaal kwam een handvol sprekers aan bod, met daarbij Jefs zoon John, een kleinzoon van Jef, Racing-supporter Bart Pepermans en KV Mechelen-jeugdsecretaris Bart Devaere.
Het respect voor onze jeugdsecretaris (en zoveel meer) was en is enorm, binnen en buiten Racing.
Getuige ook een aantal Mechelse politici en schepenen die er op stonden om Jef in de aula een laatste eer te bewijzen.
“We zitten hier vandaag in een vol stadion, zelfs op de staanplaatsen is geen plaats meer. Dit is wat Jef verdient”, opende Bart Pepermans zijn tekst.
Bart schakelde daarbij snel naar Racing, Jefs club van zijn hart. De club waar Jef zijn ziel en zaligheid instak.
Bart Pepermans: “Jef zat meer op de Racing dan thuis. Hij was een man die kon zalven en verbinden, ook in het bestuur. Het was voor iedereen een plezier om met Jef samen te werken. Alles deed hij onbaatzuchtig en onbezoldigd. Jef was een fenomeen.”
Buur Bart was Jefs collega bij KV
“Jef was overal graag gezien, zelfs bij de KV had hij vrienden”, vulde Bart Devaere aan.
“Jef, de laatste die je hier verwacht had om iets over jou te zeggen, zal een kakker geweest zijn. Maar het is nu wel zo.”
“Door een ongelofelijk toeval waren wij buren in de Ieperleestraat: jij, jeugdsecretaris van Racing Mechelen, en ik, jeugdsecretaris van KV Mechelen. We wilden er nog een reportage in de krant over laten maken, maar jammer genoeg zal dat er niet meer van komen.”
“Broederlijk hebben wij naast elkaar gewoond. Jij vroeg me: “Hoe is het op de Liersesteenweg?” Ik antwoordde: “Hetzelfde als op de Antwerpsesteenweg, zeker?” Want de job van jeugdsecretaris is niet te onderschatten. Maar een man die het met zo’n hart deed als jij, zullen ze nooit meer vinden…”
“Ik zei dat je 100 jaar zou worden”
Toen zoon John het woord nam, werd het nog stiller in de zaal. John was de enige zoon van Jef, hun band was uniek.
“Papa, je was net voor je plotse dood nog bij de specialist geweest en die had gezegd dat alles in orde was.”
“Ik zei nog dat jij me zou overleven en zeker 100 jaar zou worden. Jammer genoeg was je dat niet gegund. Dit is verschrikkelijk. En het verschrikkelijkste van al is dat we nooit afscheid van elkaar hebben kunnen nemen, omdat alles zo snel en plots gegaan is.”
“Papa, we maakten wel eens ruzie, maar we hebben vooral heel veel gelachen samen. Welke zoon kan zeggen dat hij geregeld met zijn vader een pintje kon gaan drinken en met hem over alles kon babbelen? Wij hebben dat gedaan.”
“Waar een wil is, is een weg”
De plechtigheid eindigde met “Only you” van The Platters, een liedje dat Jef tijdens zijn leven opdroeg aan zijn vrouw Dolfke.
Waarna nog deze slotwoorden weerklonken: “Jef zal gemist worden, maar nooit vergeten. Rust zacht, Jef. We zijn er zeker van dat je tijdens elke match van de Racing een liedje zult meezingen. En niet vergeten: waar een wil is, is een weg.”
Op de tonen van “You’ll never walk alone” werd de urne van Jef naar het kerkhof gedragen, waar de familie van onze jeugdsecretaris afscheid nam van een bijzonder man, die we inderdaad nooit zullen vergeten.
Enkele foto’s:
Advertenties: