Hoe gaat het met… Steve Desaegher?

Steve Desaegher kwam in 2011 over van Ternat en verliet Racing in 2013 om voor Lebbeke te gaan spelen. Daar speelde hij één seizoen alvorens in juli 2014 naar VK Liedekerke te versluizen.

Op 17 mei 2018 trad hij nog eens op OVK aan, in de interprovinciale eindrondewedstrijd tussen Racing en Liedekerke.

Steve, je bent in juli 2011 naar Racing gekomen en je bleef bij de club tot juni 2013.
Wat is je nog voornamelijk bijgebleven van die tijd?

“Zoals elke speler denk ik vooral aan de supporters die elke week talrijk aanwezig waren, zowel bij de thuis – als bij de uitwedstrijden. Het gaf je als speler een enorme boost. Ik kwam bij Racing ook terecht in een ploeg die sterk aan elkaar hing en waar de sfeer heel goed zat. De 2 seizoenen die ik bij de club heb mogen spelen staan voor altijd in mijn hoofd gegrift.”

Heb je nog contact met je ploegmaats van indertijd?

“Echt veel contact heb ik niet meer, maar ik speelde nog wel tegen enkele spelers zoals Kevin Spreutels, Michael Seminck en Thomas Weydisch, en dan is het weerzien toch wel altijd heel leuk. Via de social media heb ik nog wel contact met een aantal ploegmaats van toen.”

Wat was het absolute hoogtepunt van je verblijf bij onze club?

“Gewoon de twee jaar die ik er gevoetbald heb zijn op zich een hoogtepunt maar om er echt twee op te noemen is zeker mijn doelpunt op Rupel Boom tijdens de eerste competitiematch er één van.”

“Dit was ook mijn eerste competitiegoal voor Racing – ook één van mijn mooiste goals in mijn carrière – en bovendien: de supporters zien ontploffen was echt kicken. En dan was er ook nog de bekermatch op Cercle Brugge. Het was wel niet de mooiste affiche van alle eersteklassers maar kunnen aantreden in het Jan Breydelstadion was toch iets speciaals, we verloren er maar nipt.”

Hoe is je verdere voetbalcarrière verlopen?

“Ik was toen 32 jaar en wilde wat minder trainen, ik ben dan bij Lebbeke verzeild geraakt maar het verblijf daar heeft maar 1 jaar geduurd en dit omwille van financiële problemen. Nadien ben ik naar VK Liedekerke getrokken waar ik nu nog steeds speel.”

In mei 2018 ben je met Liedekerke nog een wedstrijd in de interprovinciale eindronde komen spelen tegen Racing.
Was het – ondanks de nederlaag – toch nog een leuke ervaring om terug op OVK te kunnen spelen?

“Zeker en vast. We hebben er verloren maar het was echt leuk om toch nog vele bekenden terug te zien. Van de spelers kende ik alleen nog Kevin Huysmans maar daarbuiten was het ook leuk om mensen zoals Louis en Albert – die voor ons alles deden – terug te zien, echt heel leuk. En na de match was het heel aangenaam om met enkele supporters een babbeltje te slaan.”

Hoe vul je tegenwoordig jouw dagen?

“Ik werk full-time maar dit staat momenteel op een laag pitje door de Coronacrisis. Ik hoop dat deze toestand snel voorbij is zodat ik weer voluit aan de slag kan. Ondertussen ben ik volop bezig om mijn twee dochters op te vangen en hen te helpen met hun schoolwerk.”

Ben je van plan om volgend seizoen naar een wedstrijd van Racing te komen kijken?

“Ik hoop tijd zeker nog eens tijd te kunnen vrijmaken om een wedstrijd bij te wonen, indien mijn speeldata dit toelaten.”

Heb je nog een boodschap voor onze supporters?

“Ik wil hun zeker bedanken voor de steun toen ik er indertijd kreeg, dat ze de club moeten blijven steunen, zelfs indien het wat minder gaat, maar daar twijfel ik niet aan. En dankzij hun stroomt er nu ook groen-wit bloed door mijn aderen, dat zal nog bij andere ex-speler het geval zijn.”

(Eindrondewedstrijd Racing-VK Liedekerke met centraal Dondo en rechts Steve)