Hoe gaat het met… Ruben Janssen?
Vandaag publiceren we het tweede interview in onze rubriek: “Hoe gaat het met…?”. Een rubriek waarin we ex-spelers contacteren en hun verhaal laten doen.
Na Roel Engelen vorige week is het nu de beurt aan Ruben Janssen. Ruben voegde zich in 2010 bij de Racing-rangen. Ervoor speelde hij bij de beloften van KRC Genk. Hij zou bij onze club blijven tot 2012.
Ruben, wat zijn je belangrijkste herinneringen aan je Racing-periode?
“Buiten het feit dat we een heel leuke groep hadden die goed aan elkaar hing zijn me de vurige supporters altijd bijgebleven. Dit is toch uniek in de lagere reeksen. Vooral de bestorming van de talrijk aanwezige supporters bij het kampioenschap in 4e klasse zal me altijd bijblijven. We speelden in dat jaar praktisch elke week een thuiswedstrijd. Ik ben ervan overtuigd dat deze trouwe aanhang in de moeilijke periodes achter de ploeg zal blijven staan.”
Heb je nog contact met je ploegmaats van toen?
“Nee, het contact met de ploegmaats verwatert vaak in het voetbal. Een paar spelers volg ik nog wel via instagram of facebook om op de hoogte te blijven van hun loopbaan. Als ik dan toch iemand bij de tegenstander tegenkom, zoals Spreutels (bij Overijse en Duffel), is het wel altijd een leuk en hartelijk weerzien.”
Wat was voor jou het absolute hoogtepunt in je 2 seizoenen bij Racing?
“Mijn absolute hoogtepunt was de titel in 4e klasse. Ik was net bij de club aangekomen na de degradatie en het Mexicaanse verhaal. Racing wou zo snel mogelijk terug naar 3e klasse en dat hebben we onmiddellijk kunnen verwezenlijken.”
“Onder de leiding van Raoul Peeters vormden we een ploeg die er met kop en schouders bovenuit stak. Ik herinner me zelfs dat we toen minstens 12 wedstrijden achter elkaar gewonnen hadden. Een tweede hoogtepunt was de wedstrijd tegen Cercle Brugge in de beker van België, we verloren nipt maar het was zeker een mooie ervaring.”
Hoe is het je nadien vergaan in je voetbalcarrière?
“In het 2e jaar bij Racing heb ik 6 maanden gesukkeld met Pubalgie (een ontsteking aan de aanhechting van de buikspieren), hierdoor ben ik weinig aan spelen toegekomen en nadien ben ik korter bij huis gaan voetballen. Via Veldwezelt – dat ondertussen ter ziele is gegaan – en Termien – 1ste provinciale – ben ik uiteindelijk bij Patro Eisden terechtgekomen. Het eerste jaar zijn we gepromoveerd naar 2de klasse. Na 4 jaar ben ik vertrokken naar Sporting Hasselt, waar ik tot het einde van het afgelopen seizoen heb gespeeld. Volgend jaar zal ik bij Bocholt aantreden.”
Hoe vul je tegenwoordig jouw dagen?
“Ik heb een fulltime job die ik momenteel combineer met het voetbal. Ik ben in de zomer van 2019 getrouwd met Ilse. Zij was indertijd ook een vaste toeschouwer van mijn wedstrijden bij Racing. Na dit drukke schema maken we graag tijd om met vrienden en familie dingen te doen.”
Ben je van plan om ons nog eens een bezoekje te brengen?
“Omdat ik zelf altijd een wedstrijd heb in het weekend is het er jammer genoeg nog niet van gekomen. Aangezien ik nog wel enkele jaren hoop verder te voetballen zal het niet voor snel zijn. Ik ben wel blij dat Racing op de goede weg is om terug te keren naar waar het hoort te staan.”
(Ruben wordt gelauwerd bij Sporting Hasselt)