Hoe gaat het met… Roel Engelen?
We beginnen vandaag aan een nieuwe rubriek: “Hoe gaat het met…?”. Een rubriek waarin we ex-spelers contacteren en hun verhaal laten doen.
Roel Engelen is de eerste in de rij, hij speelde van 2007 tot 2010 in de groen-witte kleuren.
Roel, wat is je nog voornamelijk bijgebleven van je Racing-tijd?
“Ik heb 3 jaar op Racing gezeten. Buiten vele sportieve hoogtepunten en enkele dieptepunten is me vooral de fanatieke aanhang van Racing bijgebleven. Als ik aan de Racing-tijd terugdenk, zie ik de grote massa supporters nog steeds staan.”
“Van matchen tegen Aalst met de waterkanonnen en prikkeldraad rond het stadion, stenen die werden gegooid naar onze supportersbussen op weg naar La Louvière, tot de vaten bier op Kelmis die op waren nog voor de match begon: die momenten blijven bij. Pure nostalgie!”
“Kijk naar de meeste ploegen in lagere reeksen – en zelfs in hogere klassen – dit is en blijft uniek. Respect. Ik ben vooral blij voor hen dat Racing terug naar nationale gaat!”
“Wat me ook zal bijblijven is mijn eerste match waarin ik mocht starten bij Racing, de coach was Regi Van Acker. In die match – tegen Zottegem – ging na 28 minuten het bordje in de lucht voor mijn vervanging. De voetbalschoenen die ik toen droeg, heb ik dat seizoen nooit meer aangehad. De week nadien mocht ik weer starten en ben er niet meer uitgegaan.”
Heb je nog contact met je ploegmaats van toen?
“Zoals meestal in het voetbal verwatert dit na een tijd. Ik volg de meesten nog wel online, maar elkaar zien gebeurt niet meer. Ik ben er wel van overtuigd dat – als we mekaar nu zouden tegenkomen – deze ontmoeting zeer hartelijk zou verlopen, alsof het gisteren was.”
Wat was het absolute hoogtepunt in je 3 seizoenen bij onze club?
“Sportief zijn uiteraard de bekercampagne van 2008-2009 (de 1-4 winst op Beerschot, de penalty’s tegen Zulte-Waregem en de 10.000 man op Lierse) en de 2 eindrondes het hoogtepunt.”
Wat is je minder positief bijgebleven?
“Een dieptepunt was ongetwijfeld de degradatie tijdens de periode met de Mexicanen. Dit had nooit mogen gebeuren.”
“Maar het grootste dieptepunt waren vooral enkele overlijdens: de voorzitter, Edmond ‘Monne’ Phlips – ik zie hem nog staan met zijn muts tijdens de bewuste bekercampagne – maar ook Hugo De Bondt en onlangs Erwin Dekempeneer.”
Hoe is je verdere voetbalcarrière na Racing verlopen?
“Mijn carrière na Racing is achteraf bekeken zeker positief verlopen: eindrondewinst met Sint-Niklaas en de bijhorende de promotie naar tweede klasse, de titel met Hoogstraten en nadien de titel met Cappellen. Deze laatste is ook een van de mooiste herinneringen.”
Je bent in 2018 met een knieblessure noodgedwongen moeten stoppen met voetballen. Hoe heb je die blessure opgelopen?
“In Sint-Niklaas heb ik op een gegeven moment op training iets gevoeld in mijn knie. De volgende dag hadden we een wedstrijd tegen Hamme en wou ik absoluut spelen. De dag nadien hebben ze bloed uit mijn knie gehaald en bleek dat ik een meniscusscheur had.”
“De jaren nadien heb ik daar nog veel last van ondervonden en ben ik een aantal keren geopereerd. Ondertussen ben ik ongeveer 1,5 jaar geleden gestopt met voetballen, ook mentaal was ik op. Ondertussen voelt de knie goed aan, dus wie weet sta ik ooit nog eens op een voetbalveld.”
Hoe vul je nu jouw dagen?
“Uiteraard met werken, maar ook met mijn vriendin en onze 2 kinderen, Noé en Ella. Vooral die laatste 2 houden me enorm bezig. Daarnaast ben ik beginnen te tennissen. Ik houd me wel bezig!”
Ben je van plan om nog eens langs te komen in het OVK-stadion?
“Tijdens mijn carrière ben ik praktisch nooit naar een andere match gaan kijken. De weekends waren steeds goed volgeboekt met mijn eigen wedstrijden, waardoor ik geen tijd had om naar andere matchen te gaan zien.”
“Ook het laatste anderhalf jaar dat ik niet meer voetbal heb ik bijna geen andere matchen gezien. Dit was en is nog te moeilijk omdat ik er zelf wil staan. Als ik een uitnodiging van Kurt Weuts krijg – die ik nog ken van onze Lyra-periode – kom ik zeker eens af. Bij deze, Kurt?(lacht)“