De plechtigheid voor Steve: “Bougie, noeit of noeit zulde vergete weurre”
Familie, collega’s en vrienden hebben woensdagmiddag in een overvolle aula aan het Mechelse kerkhof afscheid genomen van Steve “den Bougie” Van Buggenhout.
Honderden voetbalsupporters, van Racing en andere clubs, hadden zich een uur voor de plechtigheid al gedisciplineerd opgesteld in de Ziekebeemdenstraat, waar ze een erehaag vormden voor de lijkwagen die de urne van den Bougie vervoerde.
Buiten aan de aula bleek al snel dat de ruimte te klein was voor de grote massa mensen die opgedaagd was om Steve een laatste groet te brengen. Elke zitplaats was ingenomen. Van voor tot achter stonden mensen aan de zij- en achterkant recht om gepast afscheid te kunnen nemen.
Bij de tonen van Marco Borsato’s “Afscheid nemen bestaat niet” begon de dienst. Het liedje was symbolisch voor de boodschap die meteen uitgedragen werd: “Ook na vandaag zal er nog veel over Steve verteld worden. Noeit of noeit zulde vergete weurre”, klonk het met een streepje Mechels.
“Dat het leven niet eerlijk is, wisten we al. Na wat er met Steve gebeurd is, beseffen we dat des te meer. Ondanks alles wat hem overkwam, klaagde Steve nooit. Hij was een moedig man, een harde werker. Werken was zijn motto, maar ook van het leven genieten.”
“Genieten aan zee, zijn tweede thuis. En genieten op Racing, zijn 3e thuis en de rode draad in zijn leven. Steve voetbalde zelf als kind op de Racing en heeft er later ontzettend veel tijd doorgebracht. Steve zette zich ongelofelijk in voor Racing. Met hart en ziel.”
“Slaap zacht”
De vrouw en de drie kinderen van den Bougie lieten pakkende brieven voorlezen.
“We zijn nog zo jong en moeten nu al afscheid nemen, terwijl we nog zoveel met jou hadden willen doen”, klonk het bij de dochters. “Maar we zullen je nooit vergeten. We love you.”
Echtgenote Cindy vertelde hoe de vonk tussen haar en Steve in 2006 was overgeslagen en hoe ze in 2018 in het huwelijk traden.
“Het was een topfeestje waar nu nog over gesproken wordt. Jammer genoeg is onze droom drie maanden later uitgemond in een nachtmerrie met het nieuws dat je darmkanker had.”
“Na al die jaren vechten was je lichaam op. Gelukkig heb je onlangs het huwelijk van je goeie vriend nog kunnen meemaken. Dat wou je… We zullen je missen. Slaap zacht, lieve schat.”
“Don’t look back in anger” van Oasis weerklonk, net als “Your song” van Elton John, “Three little birds (don’t worry about a thing)” van Bob Marley en “Tears in heaven” van Eric Clapton.
“Hulpvaardig en zachtaardig”
Ook enkele Racing-vrienden namen het woord en typeerden den Bougie treffend: “Vandaag staat de tijd even stil. Elke diehard-Racing-fan rouwt. Een diehard-Racinger was jij ook.”
“Je was door iedereen geliefd. Je was hulpvaardig en zachtaardig. Samen met jou hebben we onvergetelijke uitstapjes beleefd. Toen de Racing het moeilijk had, heb jij er mee voor gezorgd dat de club weer begon te leven.”
“Aan de familie van den Bougie zeggen we: jullie kunnen steeds op onze steun rekenen.”
“Bougie, jij gaat met de borst vooruit naar de eeuwigheid, waar intussen al heel wat Racingers zijn. Blijf de Racing zeker volgen. There’s only one Super Bougie, you will never be alone.”
Na een pakkende plechtigheid werd de urne van den Bougie weggedragen. Begeleid door vrienden, familie en drie Racingers met Racing-vlaggen.
De begeleidende muziek had den Bougie zelf gekozen: het clublied van Racing Mechelen.
RTV was aanwezig op de plechtigheid:
Het rouwprentje van den Bougie:
